Het Vlaams kampioenschap 2024 in Blankenberge

Dit was een tornooi zoals ze altijd zouden moeten zijn. Waarom? Ruime speelzaal, gratis parking, aangename omgeving, bar en toiletten op korte afstand, goede wedstrijdleiding, prima verslaggeving op internet (lichess en kbsb swar), en last but not least, bekende gezichten terugzien. Ik ga het hier vooral hebben over de seniorengroep, dat was de sympathiekste, vooral omdat ik erin meespeelde. Bernard en Pauwel waren er ook – dat hielp – en ook kleppende klippers als Filip Vanhoutte en Chris De Spiegelaere, maar ook toppers als Johan Goormachtigh, Raf Barzeele, en zelfs een sypmathieke, aanspreekbare en filosofische IGM (Paul Motwani).

De top drie van onze groep moest in elo zelfs niet onderdoen voor de open groep of die van de middelbare school (het gesloten VSF-kampioenschap). Want jawel, de gesloten VSF-groep bestond uit hoop en al twee echte volwassenen (Johan Krijgelmans en Jan Vandendriessche) en verder enkel uit jonge schakers die volgens mij allemaal jonger dan 20 waren.

Eerst naar mijn groep dus, die van de 50-plussers. De eerste ronde zag Bernard thuis blijven bij Kristien, om naar de koers (Parijs-Roebeke) te kijken. Pauwel zorgde voor een kleine verrassing door van een IM te winnen, de welbekende Gabriel Miulescu (1983 elo, º1949).

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--seniors/round-1/JZlBlbaS/ZsgWNG7z

Ikzelf speelde geen al te goede partij, met op het einde winstkansen tegen Chris De Spiegelaere, maar moest wegens tijdnood in remise berusten – geen schande, het was een normale partij, waarin ik zelfs even slechter stond. Chris (72 jaar oud en 1734 nieuwe elo) zou zich ontpoppen tot de revelatie van het tornooi, hij eindigde zelfs boven mij met meer weerstandspunten.

De tweede ronde zette mij tegenover Mieke Baecke. De oudgedienden in de club (dat wil zeggen, degenen die in het seizoen 1984-1985 in de club waren, met andere woorden Jozef Reynaert, Fabio Petralia en mezelf) zullen zich die naam herinneren (uit de partijenboekjes van Geert Kindt) als één van de tegenstandsters van “onze” Kortemarkse Griet Vereecke in het BK meisjes 1979.

Mieke Baecke (echtgenote van Walter Tonoli, ontdekte ik tijdens het tornooi) had na haar jeugdprestaties quasi niet meer gespeeld, en stond met een (niet-aangepaste) rating van 1787 gekwoteerd – haar laatste partijen had ze gespeeld in de zomer van 2018. Ik wist – aan de hand van haar partijen van vroeger – dat ze waarschijnlijk op mijn Siciliaan met een Pc3,g3,Lg2,f4,Pf3 opstelling ging reageren. Ik denk dat een drakenopstelling hier het efficiëntst tegen is, maar ik had zin in een Kan, dus ... zat ik de hele partij met een zwartveldige loper die niets deed, tot hij de partij won.

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--seniors/round-2/2YZaUDR1/CaWYVg2S

In de derde ronde mocht ik tegen Raf Barzeele, ooit West-Vlaamse subtop, nu nog altijd (op 70-jarige leeftijd) een circa 1900-speler. Het werd een Kalashnikov, die we beiden nogal goed speelden, maar in de slotstelling had ik twee vrijpionnen op a2 en b2, en hij een gedekte vrijpion op e4 en een tricky koningsaanval. Ik ben dan maar ingegaan op zijn remisevoorstel, vooral omdat ik de verdediging Kg1+Lg1 niet zag. Pauwel verloor en Bernard won van de Gentse Els Baekelant. Beiden waren tevreden dat de elektronische borden vanaf het derde bord tilt waren geslagen, zodat hun partijen niet bewaard zijn gebleven voor het nageslacht. Tenminste, dat dachten ze. De dag erop stonden de partijen toch weer op lichess.

In de vierde ronde verloor Pauwel een goed opgezette Nimzo-Indiër in het toreneindspel. Bernard vond dat hij een rustig halfje verdiend had na zijn winst de dag ervoor en besloot het Frans van (de meestal vredelievende) Philippe De Vroe niet te uitvoerig te testen. Ikzelf hield lange tijd gelijke tred tegen Rudi Knors, maar mijn eindspeltechniek (in een eindspel waarin ik de slechte loper had) was voor veel verbetering vatbaar en ik verloor.

In de vijfde ronde pas stond het eerste Torrewachter-duel op het programma. Ik speelde mijn opening niet al te goed en Pauwel stond al snel gelijk. Maar gelijk is nog geen remise, zoals ik de ronde ervoor had mogen ervaren, en na een weggegeven pion volgde nog een misgreep (hij nam zijn g-pion vast) en gooide hij de handdoek. Bernard was ondertussen al lang gaan pintelieren met zijn tegenstander na een korte, maar interessante remise.

In de zesde ronde speelde Bernard een heel onderhoudende partij tegen de Nederlander Willem Frouws – niet foutloos, maar net daarom des te meer publiceerwaardig – vooral omdat bijna al zijn andere partijen (korte) remises waren. Bernard zat redelijk snel in tijdnood in deze partij, omdat hij zich de theorie van deze variant probeerde te herinneren - met een tempo van 90 minuten + 30"/zet zijn dit eerder "long rapid" tornooien, in plaats van "echte" tornooipartijen. Het komt meer aan op intuïtie en snel en goed kunnen rekenen, en minder op het evalueren van alle positionele kenmerken en het volledig uitrekenen van de beste varianten. Iets wat me tegen dezelfde tegenstander ook overkwam de ronde erop, toen ik veelbelovende varianten liet liggen, om op zeker te spelen.

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--seniors/round-6/JBFXzx9f/yWuxAb9S

Uiteindelijk won Paul Motwani het tornooi – hij moest zich niet al te zeer inspannen. Enkel Johan Goormachtigh ging voor de winst tegen hem, maar omdat het deelnemersveld dicht op elkaar zat, en er relatief veel remises gespeeld werden, was zijn matige score van 5,5/7 voldoende voor ongedeelde winst. Johan Goormachtigh werd tweede (5/7), net voor Marc Stuer (5/7) en Marcel Roofthoofd (5/7). Daarna twee spelers met 4,5/7 (Knors en Van Hoofstat) en dan het peloton (4/7), aangevoerd door Walter Tonoli, de echtgenoot van Mieke Baecke. Ikzelf haalde 4/7 (elop 1913), net als Pauwel (elop 1884). Bernard haalde 3,5/7 (elop 1862).

Samengevat: een leuk tornooi, en voor herhaling vatbaar. Maar het is niet omdat het senioren zijn, dat het schaak gemakkelijk is. Ja, er waren veel remises uit respect (of om de kansen later in het tornooi gaaf te houden), maar de competitiviteit was er niet minder om. Je vindt alle partijen op lichess (https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--closed/round-9/HReVlLQ0) en dat vind ik persoonlijk geen slechte zaak. Voor de kleine investering om zeven of negen van je eigen partijen te geven, krijg je er tientallen voor terug, die je dan kan gebruiken als materiaal om je voor te bereiden in een volgend tornooi.

In het open mocht de immer sympathieke Tom Piceu nog eens dat nieuwerwetse (zeg maar slechte) Stafford-gambiet bestrijden, en deed dat redelijk, hoewel niet vlekkeloos:

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--open/round-2/789zPNJY

Het was al snel duidelijk dat de Zuid-Afrikaan Jack Van Zyl-Rudd (2261) de te kloppen man was voor de overwinning. Sterre Dauw (2259) kon hem als eerste een halfje afhandig maken in de vijfde ronde. Tom had in de derde ronde verloren van Tibo Maes en zo kreeg Jack algauw een marge voor een opportune remise hier en daar. Dat leek te gaan lukken, maar nu gaan we eerst terug naar de Torrewachters in het open tornooi; ondertussen leverde Mario volgend werkje af. Wit staat snel gewonnen, maar waarom hij niet 13.g6+ speelde, mag Mario zelf uitleggen.

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--open/round-5/UIEa9CTp/V0bJBGTo

Marc Ulenaers startte langzaam (0/2 gevolgd door twee overwinningen); in de derde ronde won hij een leuke partij, die gestart was als Caro-Kann, maar al snel trekjes kreeg van een Franse partij, waarin wit lustig ten aanval trok en Marc rustig verdedigde.

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--open/round-3/Bzwz1qVf/q9QhCzP4

Sean Fontaine kreeg in ronde zes schaakles van good old Marcel Van Herck, maar in de vierde ronde had hij een goed staand eindspel met geduld en vaardige hand naar winst gestuurd.

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--open/round-4/8fIYIXU3/0p0pZoT2

In die vierde ronde werd – geloof het of niet – het eindklassement in de open vastgelegd. De top drie moest aantreden tegen de nummers 4-6 en de top drie wonnen hun partijen. Tom Piceu won van Jasper Van Elsacker, Jack van Olivier Verheyen en Sterre Dauw van Yari Coucke. Die Yari Coucke kennen we nog van de Bosgenot rapid en blitz in Trax in 2022, toen hij als onbekend zwart paard met nog geen 1300 elo hoog eindigde in zowel de rapid- als blitzcompetitie. Nu had hij al 2033 FIDE achter zijn naam, en in de laatste ronde zou hij zelfs nog beslissen over de titel, toen hij Jack op remise hield en zo Tom de kans gaf langszij te komen en op weerstandspunten de titel te pakken. Yari zette hiermee een elop van 2173 achter zijn naam – de rek is er bij hem duidelijk nog niet uit.

Nadat ze de achtervolgers in de vierde ronde hadden afgeschud, scoorde de top drie zwaar tegen de achterliggers. Tom Piceu breide er een 3/3 aan, terwijl Jack 2,5/3 en Sterre (2/3) het kalmer aan deden. In de achtste ronde stond de clash Tom-Jack op het programma, en dat werd een remise, zodat Tom moest hopen op een last-minute puntenverlies van Jack (7,5/9) in ronde 9, waarvoor Yari dus zorgde. Tom (7,5/9) klopte Sterre (7/9) in een duel voor de gedeelde eerste plaats en mag zich nu open Vlaams kampioen noemen. In de zevende ronde speelde onze Sean (met wit) weer een goede partij, en liet zich verleiden tot een heel mooie zet, die echter niet de beste was. Gelukkig zette hij die fout recht in de achtste ronde.

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--open/round-8/9YtOjWTD/OmXdaOdG

Uiteindelijk werd een goede 4,5/9 zijn deel, met een elop van 1713 iets minder dan gehoopt, maar al bij al een goede ervaring. Marc had het moeilijk en behaalde 3/9 (elop 1522) – hij verloor de laatste drie ronden. Mario won nog in de laatste ronde en bracht zo zijn totaal op 2/9 (elop 1330).

Tenslotte, in de kleutergroep, leek Vlaanderens nieuwe schaaksensatie, Jacob Dreelinck (17 jaar en 2319 elo) af te stevenen op tornooiwinst, maar in de vierde ronde liet hij op kinderlijke wijze een stuk in staan tegen Elias Ruzhansky (2143). Ik was continu aan het wachten op een duel tussen de twee oude geezers op het laatste bord, maar ze speelden redelijk goed mee in de onderste helft van het peloton. Het onderlinge duel kwam er pas in de achtste ronde, en dan niet eens op het laatst bord, maar op het derde laatste. De rode lantaarn konden ze ontlopen, want de onfortuinlijke Diana Musabayeva (2013) had een graftornooi en startte met 0/7, maar herpakte zich met 1,5/2 in de laatste twee ronden. In die zevende ronde was er ook een wisseling van de wacht aan de top. Annemarie Muetsch (2283!) won van leider Ruzhansky, en Jacob verloor van zijn broer Adriaan (2178) Dreelinck. Met de winst van Nils Vantorre (2090) op Joppe Raats (2182) werd de stand bovenaan:

Muetsch 5
2.

Vantorre 5
3.

Dreelinck A 4.5
4.

Ruzhansky 4.5
5.

Dreelinck J 4
6.

Raats 4
7.

Vandenhole 4
8.

De Reese 4

Dat liet nog voldoende spanning voor de titel in de laatste twee ronden. De laatste ronde bracht volgende paringen:

Muetsch (5.5) – De Reese (4.5): 0.5-0.5
2.

Vantorre (5.5) – Ismail (4.5): 0.5-0.5
3.

Zouaghi (4.5) – Dreelinck J (5): 0-1
4.

Dreelinck A (5) – Raats (4.5): 0.5-0.5
5.

Van Hecke (2) – Ruzhansky (5): 1-0 (!)

Uiteindelijk kwam Jacob Dreelinck back from the dead en won de titel op scheidingspunten, voor Muetsch en Vantorre (allen 6/9). Vierde werd Adriaan Dreelinck (5.5/9), gevolgd door vier spelers met 5/9 – best een spannend kampioenschap dus. Ruzhansky, die een schijnbaar gemakkelijke paring had, verloor onverwacht van Van Hecke, die zo zijn tornooi redde.

https://lichess.org/broadcast/flemish-championship-2024--closed/round-9/HReVlLQ0/WF4lyYc3